ناشنوا معلولی است که معلولیت او قابل دیدن نمی باشد و به علت ناتوانی در دریافت اطلاعات محیطی از طریق گوش دادن که سریع ترین حس پس از بینایی است همیشه اطلاعات به صورت ناقص و ناکافی به او می رسد از این رو هدف این پژوهش مقایسه ی مهارت اجتماعی در کودکان ناشنوای دارای سمعک و کاشت حلزون شهر تبريز بود.
روش و موادها: روش تحقيق از نوع علي – مقايسه اي بوده و جامعه آماري شامل كليه كودكان ناشنوای شهر تبريز كه در پاييز 94 ساكن شهر بودند كه از اين تعداد 60 کودک به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو دسته تقسیم شدند كه گروه اول شامل ، 30 نفرکه دارای سمعک بودند و گروه دوم شامل 30 نفرکه کاشت حلزون شده بودند. در این پژوهش از آزمون مقیاس رشد اجتماعی وایلند برای سنجش مهارت اجتماعی استفاده شد. داده هاي بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS به روش تحليل واريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل گرديد.
يافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که بین مهارت اجتماعی کودکان ناشنوای دارای سمعک و کاشت حلزون تفاوت معنادار وجود دارد. یافته های آماری این پژوهش نشان داد که، بر اساس آزمون آنالیز واریانس آنوا، با سطح معناداری 001/0، اختلاف معناداری بین کودکان ناشنوای دارای سمعک و کاشت حلزون در مهارت اجتماعی وجود دارد.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي توان گفت كه کودکان ناشنوا از نظر مهارت اجتماعی بسیار پایین تر از کودکانی با شنوایی عادیمی باشند.