در عصر دانش بنیان، دانش به عنوان سرمایه ای غیر ملموس جایگاه مهمی در سازمان ها پیدا کرده است. به کارگیری هر چه بهتر و موثرتر دانش سازمانی به صورت سازماندهی شده، مدیریت شده و تلفیق آن در فرهنگ سازمانی، پیشرفت قابل توجهی از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سازمان ایجاد می کند. امروزه در کشورهای مختلف از جمله ایران، مدیران مشتاق به ایجاد سيستم های مدیریت دانش در سازمان ها با هدف بهره گيری از نتایج مفيد آن می باشند. یکی از مهمترین و مشترک ترین فرآیند ها در ساختارهای مختلف معرفی شده برای مدیریت دانش، تسهيم دانش می باشد، و انگيزش افراد برای تسهيم دانش خود در سازمان ها، یکی از مهمترین اولویت های دست اندرکاران مدیریت دانش در جهان می باشد. یکی از اهداف اصلی مدیران در استفاده از مدیریت دانش در سازمان ها، بهبود تسهيم دانش بين افراد در سازمان و همچنين بين افراد و سازمان به منظور ایجاد مزیت رقابتی می باشد. تسهيم دانش مؤثر بين اعضای سازمان منجر به کاهش هزینه ها در توليد دانش ، و تضمين انتشار بهترین روش های کاری در داخل سازمان شده، و سازمان را قادر به حل مسائل و مشکلات خود می نماید. به دليل نبود تجربه غنی و کافی در زمينه مدیریت دانش، مدیران سازمان ها باید در هنگام ایجاد سيستم در سازمان خود، متوجه دام ها و مشکلاتی که سرراه آنها وجود دارد باشند. عليرغم اهميت فزآینده تسهيم دانش برای رقابتی بودن سازمان ها، عدم شناخت مناسب از موانع و تسهيل کننده های آن، رسيدن به اهداف مدیریت دانش توسط سازمان ها را که یکی از مهمترین آنها تسهيم دانش است، مشکل می نماید.
در این پژوهش سعی شده است که با معرفی مدیریت دانش و اهمیت تسهیم دانش، به عنوان یکی از مهمترین جنبه های مدیریت دانش در سازمان ها، موانع تسهيم دانش و تسهيل کننده های تسهيم دانش در سازمان ها را معرفی کند و با ایجاد یک دید جامع برای مدیران در خصوص چالش هایی که سازمان ها در رابطه با تسهيم دانش پيش رو دارند، به معرفی موانع بالقوه ای می پردازد که در هر سازمانی ممکن است وجود داشته باشند و روند تسهيم دانش را در سازمان دچار مشکل نمایند.