بعد از پایان جنگ جهانی دوم وگسترش روابط بین الملل، گردشگری به عنوان صنعت نوظهور عصر جدید به یکی از عوامل رشد و توسعه اقتصادی کشورها علی الخصوص کشورهای در حال توسعه محسوب گردیده است. به طوری که کشورها با استفاده از ظرفیت های گردشگری خویش از جنبه اقتصادی و سایر ابعاد دیگر موفقیت های چشم گیری را مشاهده نمودند. علاوه از بحث اقتصادی مباحث دیگری از جمله موضوع فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی در این مقاله مورد توجه قرار گرفته که در کارکرد اجتماعی گردشگری چنین آثاری در آن مترتب گردیده که به دلیل ارتباط مستقیم گردشگران با مردم منطقه گردشگر پذیر با گردشگر رخ می دهد که زمان های مختلفی را می توان برای آن در نظر گرفت. از آنجایی که فرهنگ یک جلوه از حیات اجتماعی است که در ارتباط افراد نهفته است و از گردشگری می توان موقعیتی برای گسترش و تکامل فرهنگ استفاده نمود. در عملکرد زیست محیطی گردشگری این نکته قابل توجه است که محیط فیزیکی اعم از طبیعی و مصنوعی جاذبه های بسیاری برای گردشگران بوجود می آورند؛ فارغ از اینکه توسعه صنعت گردشگری می تواند اثر منفی یا مثبت داشته باشد. در این مقاله برآن شده ایم تا کارکردهای گردشگری را در اسناد بین المللی و بیانیه های سازمان جهانی گردشگری نیز مورد واکاوی قرار بدهیم. بطور خلاصه میتوان گفت که نتیجه مهم گردشگری این است که علاوه از عایدات مادی کشور گردشگر پذیر؛ فرهنگ، اصول اجتماعی و زیست محیطی آن کشور نیز به طور محسوسی شناخته می شود.