منطقه زیرکوه که در شرق ایران قرار دارد، از اقلیمی خشک ونیمه خشک برخوردار است و طوفان های شن و ماسه و حرکت تپه های ماسه ای از عوامل تهدید کننده آن محسوب می شوند. وقوع خشکسالی در منطقه زیرکوه و به تبع آن کاهش پوشش گیاهی و هم چنین بادهای 120 روزه، شرایط مناسبی جهت فرسایش بادی و وقوع توفان های گرد و خاک فراهم آورده اند این عوامل سبب شده اند تا حرکت شن های روان در منطقه با سرعت زیادی انجام گیرد و تپه های ماسه ای فراوانی بر جای گذاشته شود.
در این پژوهش ابتدا به مطالعات کتابخانه ای مربوط به موضوع تحقیق پرداخته شد و هم زمان با آن گردآوری نقشه های توپوگرافی 1:50000 و زمین شناسی منطقه صورت گرفت. پس از آن تصاویر ماهواره ای MMSلندست7مربوط به سال های 2000 وTM لندست 8 مربوط به سال 2015 تهیه شد. جهت مشخص شدن میزان پیشروی تپه های ماسه ای، محدوده تپه های ماسه ای بر روی تصاویر ماهواره ای در محیط GIS مشخص شد و مساحت تپه های ماسه محاسبه گردید و سپس نقشه تپه های ماسه ای سال 2000 و 2015 تهیه گردید و پس از روی هم قرارگیری نقشه ها محدوده پیشروی تپه های ماسه ای مشخص شد.بررسی های انجام شده بر روی تصاویر ماهواره ای مشخص نمود، روستاها، مزارع و راه های ارتباطی منطقه زیرکوه به ویژه در جنوب منطقه مورد تهدید جدی ماسه های روان قرار گرفته است و اگر از هجوم ماسه ها به این مناطق جلوگیری نشود، روستاهای منطقه خالی از سکنه و رها خواهد شد. دراین مقاله سعی براین خواهد بود که با توجه به خشکسالی های اخیر، ابتدا نقش انکار ناپذیر بادهای 120 روزه سیستان در ایجاد توفان های شن وماسه مورد بررسی قرار گیرد وسپس با استفاده از تصاویر ماهواره ای، نقشه های توپوگرافی و محاسبات میدانی به پیش بینی روند پیشروی تپه های ماسه ای و پیامدهای آن در منطقه پرداخته شود.