حیات بشری در دوران حاضر شاهد پدیده‌های فراگیری است که زندگی یکایک آدمیان را دستخوش تأثیر و تحول قرار داده است. یکی از این پدیده‌ها، سیر و سفر و گردشگری است. همگام با پیشرفت‌های علمی و صنعتی بشر و بهره‌مندی روز افزون از مواهب و تسهیلات زندگی مادی و پس از تأمین نیازهای اولیه، گرایش انسان به سفر با انگیزه‌های تفریح و تجربه‌اندوزی و عبرت‌گیری افزایش یافته است. تعالیم حیات‌بخش اسلام نیز، گردشگری را به مثابه‌ عاملی برای رشد و شکوفایی و بلکه تعالی فرد و جامعه‌ اسلامی مورد تأیید و تأکید قرار داده و جنبه‌های درس‌آموزی و عبرت‌اندوزی آن را برجسته‌تر نموده است. دراین میان مساله معنویت از مفاهیمی است که بشر به خصوص در دوران فرامدرن توجه بیشتری را به آن مبذول داشته است. بنابراین در این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی است، سعی بر آن است با نگاهی به مفاهیم مربوط به گردشگری، تاثیرات گردشگری بر اخلاق و معنویت فردی و اجتماعی افراد مورد بررسی قرار گیرد. بررسی ها نشان می دهد تاثیر گردشگری در ارتقاء فرهنگ روحی- معنوي مسافر، موجب تکامل و تعالی انسان و بیانگر عروج اوست. آیین حج، سفرهای زیارتی، اردوهای راهیان نور و حتی مراسم اعتکاف همگی می تواند نمونه هایی از گردشگری معنوی باشند که در ارتقای معنویت فردی و اجتماعی نقش مهمی ایفا می کنند.