گردشگری یکی از راه حل‌هایی است که جهت توسعه پایدار جوامع روستایی به کار می رود. در روستای ابرده نیز شاهد رشد سریع گردشگری هستیم که موجب تغییر در شیوه معیشت روستایی ، نحوه ساخت و ساز ، فرهنگ و به خصوص آسیب رسیدن به طبیعت بی بدیل روستا شده و عدم برنامه ریزی کارآمد و سریع برای فعالیت‌های انسانی موجب از بین رفت کامل هویت روستا ، ایجاد اغتشاش بصری و تبدیل شدن آن به شهر‌های بی هویت امروزی می شود. بهترین راه جهت کاهش خسارت‌های بصری - فیزیکی به فضای روستا ، استفاده از بوم گرایی و الگوهای موجود در روستا برای ساخت و ساز‌ها می باشد که علاوه بر کاهش هزینه‌ها، به اقتصاد روستا کمک کرده و هویت از دست رفته اش را باز می گرداند. در این پژوهش با استفاده از روش منظر شهری عوامل شکل دهنده به منظر روستای ابرده بررسی شده و انسان و طبیعت به مثابه یک سیستم در نظر گرفته شده اند که در صورت بهبود وضعیت موجود و هماهنگ ساختن انسان با طبیعت ، شاهد بازخورد مثبت در روستا و رسیدن به ثبات و پایداری محیط خواهیم بود.