در شهر های مختلف دنیا با تغییر کاربری اراضی کشاورزی به مسکونی، تجاری، صنعتی و... همراه است. اساساً شهرنشینی فرایندی منابع طلب است که با مصرف منابع، شهر ها را ساخته و به کار می اندازد. گسترش شهر ها با بلعیدن زمین های کشاورزی، مراتع، باغات، جنگل ها و دیگر عرصه های طبیعی همراه است. نابودی اراضی کشاورزی و تبدیل آنها به استفاده های شهری در اثر رشد و گسترش سریع شهر ها امری فراگیر و تقریباً اجتناب ناپذیر شده است. لذا در این مطالعه به بررسی تأثیر سکونتگاههای شهری در تغییر کاربری اراضی محلات پیرامون شهر زابل پرداخته شده است. روش تحقیق تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی و تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از مدل VIKOR استفاده شده است. نتایج تحقیق می¬دهد که، در بین محلات مورد مطالعه شهر زابل، سکونتگاه های شهری بیشترین تاثیر را در تغییر کاربری اراضی محله 17 داشته¬اند و کمترین تاثیر را بر محله 68 داشته است.