امروزه گردشگري به عنوان صنعتي بدون دود يكي از بزرگترين بخش هاي اقتصادي جهان مطرح مي باشد. آّب و هوا يكي از پديده هايي كه بيشترين تاثير را در صنعت گردشگري دارد. از طرفي تغييرات آب و هوايي جهاني، شايد حادترين تهديد زيست محيطي است كه در قرن21 با آن مواجه هستيم. انواع مختلف گردشگري به طور عام و گردشگري تفريحي به طور خاص به نوعي وابسته به شرايط آب و هوايي مي باشد. بروز تغييرات آب و هوايي مانند افزايش دماي كره زمين، تغييرات درميزان بارندگي ها و افزايش سطح درياها و فرسايش سواحل تهديداتي را متوجه گردشگري تفريحي نموده است. مقاصدي كه از طريق جاذبه هاي طبيعي مانند سواحل و كوهستان گردشگران را جذب مي كنند بسياربيشتر از مناطقي كه جاذبه هاي فرهنگي و تاريخي دارند در معرض خطر هستند. از طرفي صنعت گردشگري نيز در بروز اين تغييرات آب و هوايي سهم دارد. امروزه، صنعت گردشگری به میزان بیست و یک درصد در تولید کربن ناشی از سوختن سوخت های فسیلی نقش دارد. خدمات حمل و نقل و همچنين اقامت در مقصد نقش عمده اي در سهم گردشگري از انتشار گازهاي گلخانه اي دارد. اين مقاله تلاش مي كند ضمن بررسي اثرات متقابل تغييرات آب و هوايي و گردشگري بر يكديگر، راهكارهايي براي تعديل و سازگاري با اثرات منفي اين دو پديده بر يكديگر ارائه نمايد. در این راستا، شناخت تغییر آب و هوا و حمایت از سیاست‌های مقابله در این صنعت از اهمیت فزاینده‌ای برخوردار شده است.