در ارزيابي توسعه منابع آب زیرزمینی هر منطقه، عوامل متعددى از قبيل ساختار زمين، توپوگرافي و هيدروژئومورفولوژي تأثیرگذار است. فرایندها و فرم‌هاي هيدروژئومورفیک از جمله مهمترین عواملی هستند که می‌توانند بر میزان ذخیره‌سازي، جهت جریان و کمیّت و کیفیّت آب زیرزمینی مؤثر باشند. در پژوهش حاضر، نقشه‌ي هر يك از عوامل مؤثر در تغذیه آب‌هاي زيرزميني شامل بارش، دما، تراكم شبکه زهكشي، سازند زمین‌شناسی، شيب توپوگرافي، عوارض ژئومورفولوژی و كاربري اراضي با استفاده از نرم‌افزار ArcGIS آماده شد. سپس با استفاده از فرايند تحليل شبکه‌اي به هريك از معيارها و زيرمعيارها وزني اختصاص يافته و در نهايت نقشة نهايي پتانسيل آب‌هاي زيرزميني در پنج طبقه عالي، خوب، متوسط، ضعيف و بسيار ضعيف تهيّه گرديد. نتایج نشان می‌دهد 304 کيلومترمربع (23 درصد) مساحت حوضه براي تشکيل و تغذيه منابع آب زيرزميني از شرايط عالي برخوردار است. نواحي داراي سازند رسوبي آواري، پوشيده از رسوب‌هاي مخروط افكنه‌اي كواترنري با شيب بسيار کم و تراكم آبراهه‌اي پايين، شرايط بسيار مطلوبي را براي تغذیه و تشکيل منابع آب زيرزميني فراهم نموده‌اند. در بين عوامل ياد شده، عوارض ژئومورفولوژی و سازندهاي زمین‌شناسی بیشترین تأثیر را در تغذیه و نيز تشکيل آبخوان دارند که بیانگر کاربرد دانش هيدروژئومورفولوژي در ارزيابي توسعه منابع آب زیرزمینی می باشد.