یکی از روش‌های کلاسی، اما معتبر در تحلیل نحوه تحول شبکه‌های زهکشی، بویژه نحوه تحول رودخانه اصلی در بستر جریان، استفاده از روش هیپسومتری بی‌بعد است. منحنی‌های هیپسومتری بی‌بعد که سابقه بررسی و ترسیم آن جهت تحلیل فرایندهای ژئومورفولوژی به استرالر برمی‌گردد، منحنی‌های هستند که از تغییرات توده زمین در رابطه با ارتفاع (انرژی شیب) در داخل یک حوضه زهکشی حکایت می‌کنند. نظر به اینکه تمامی تغییرات در رودخانه‌ها در بستر جریان آن‌ها، بویژه در دره‌ها به صورت مختلف نمود پیدا می‌کند، لذا در اینجا از روش هیپسومتری بی‌بعد و اتگرال هیپسومتری، به منظور تحلیل درست مراحل تحول در بخش‌های مختلف دامنه شمالی بزقوش بهره‌گیری شده است.
برای مشخص کردن شکل منحنی هیپسومتری حوضه‌های مورد مطالعه، انتگرال هیپسومتری تمامی حوضه‌ها محاسبه شدند. مقادیر بزرگ انتگرال بزرگتر از(5/0) به معنی این است که سرزمین‌های مرتفع کمتر دستخوش فرسایش قرار گرفته‌اند. همانطوریکه جدول (4) نشان می‌دهد مقادیر شاخص هیپسومتری در حوضه‌های منطقه متفاوت است ولی در حالت کلی نوع فرسایش و مرحله تحول تقریباً از نوع بلوغ به سمت پیری است که حکایت از کاهش شدت‌های فرسایش در این منطقه می‌کند. این موضوع از نظر برنامه‌های آبخیزداری دارای اهمیت قابل ملاحظه است. همچنین، حداقل مقادیر Hi محاسبه شده 230/. مربوط به حوضه شماره 9 (هریس) است و بیشترین مقدار معادل 627/. مربوط به حوضه شماره 3 (نرمیق) می‌باشد. بررسی مقادیر Hi ومرحله فعالیت فرسایش به تفکیک حوضه‌ها نشان می‌دهد که تنها یک حوضه یعنی حوضه نرمیق چای در مرحله جوانی از نظر فرسایش است و سه حوضه (عبدل آباد، اردها و گوشنق) دارای مرحله بلوغ و حالت متعادل از نظر فرسایش و رسوب‌گذاری و بقیه یعنی 6 حوضه باقیمانده دارای شرایط تحول به سمت پیری است. لازم به توضیح است جوانی حوضه نرمیق چای با تجدید فعالیت زمین‌ساخت این بخش قابل توجیه است.