روند رو به رشد تقاضا و پذيرش طبيعت گردان و گردشگران در مناطق شكننده و حساس كـويري و بياباني ايران طي سالهاي اخير و عدم وجود برنامه ريـزي مـدون و جـامع بـراي گردشـگري ايـن مناطق لزوم توجه خاص به اين مناطق را تشديد كرده است. آن دسته از جلوه های زندگی انسانی در امروز و زمانهای قدیم که در بستر بیابان و کویر جای گرفته است در کنار کنش های اجتماعی سنتی، باورها، آداب و رسوم محلی، بناهای تاریخی و باستانی از جمله جلوه های انسانی مناطق کویری و بیابانی است که از نظر گردشگری با تقاضا همراه است. گردشگري و بويژه طبيعت گردي به عنوان يكي از شيوه هاي استفاده از جاذبه هـاي طبيعـي و هـم راه حلـي براي پايداري پتانسيل ها به شمار مي آيد. صنعتي كه با گسترش قلمروهاي خود در قرن گذشته و حال مي توانـد بـا وجود پتانسيل هاي متنوع و جذاب سرزمين ايران از جايگاهي خاص برخوردار گردد. بـر اسـاس پـيش بينـي هـاي صورت گرفته رشد عمومي صنعت توريسم براي نخستين دهه در پيش رو بين 4/3 تا 7/6 درصـد خواهـد بـود كـه بيشترين سهم آن بين 10 تا 30 درصد مربوط به اكوتوريسم است و با عنايت به اينكه تا يك دهه ديگر شمار طبيعت گردان كه اكنون 7 درصد از كل مسافران جهان را شامل مي شود به بيش از20 درصد برسد ضرورت توجه بـه ايـن صنعت مورد توجه سرمايه گذاران، دولتمردان و ... مي باشد. در كشور ايران مجموعه گسترده اي از منابع پراكنده، ثبت نشده و در بسياري از موارد رو به قهقرا داشته هـاي اكوتوريسم ايران را تشكيل مي دهند كه اين داشته ها طيف متنـوعي از چـشم انـدازهاي جغرافيـايي، آثـار و ذخـايرطبيعي را شامل مي شود.