اهداف: هدف کلی این تحقیق ارائه مکانیابی صحیح سامانه های (ژنراتورهای) زمینی بارور کننده ابرها در زیر حوضه باراندوز چای از حوضه دریاچه ارومیه میباشد. بدنبال کاهش بارشها در بلند مدت منطقه و بحران خشک شدن دریاچه ارومیه، به نظر میرسد با توجه به پتانسیل فراوان افزایش بارش در این نوع فناوری، انجام عملیات بارورسازی زمینی ابرها یکی از راههای برون رفت از مشکل باشد.
روشها: نتایج (مطالعات امکان سنجی بارورسازی زمینی ابرها در آذربایجان غربی،1391) نشان داده بود که ترازهای ارتفاعی2800متر و بالاتر از آن از دیدگاه دمای موردنیاز برای عملکرد مواد بارورسازی رها شده از ژنراتورها مناسب میباشد و7 نقطه نیز به جهت جانمایی ژنراتورهای زمینی در حوضه آبخیز باراندوزچای مشخص شده بود. ضرورت داشت، معلوم گردد که آیا امکان معرفی ایستگاههای جدید در منطقه وجود دارد یا نه؟ تحلیل و بررسی همدیدی نقشه های میدان ارتفاع در سطوح فشاری مختلف ونقشه های جهت باد، نشان دهنده تغییر مسیر سامانه های بارشی ورودی در زمانهای مختلف میباشد.
یافته ها: با تکیه بر منطق فازی و استدلال استقرائی بر اساس نقشه های رقومی ارتفاعی منطقه دربستر GIS، اقدام به معرفی 15ایستگاه جدید مناسب جهت نصب ژنراتورهای زمینی مولد هسته تراکم گردید.
نتیجه گیری: مجموع ایستگاههای پیشنهادی 22 نقطه میباشد که در صورت اختصاص 2 ژنراتور برای هر ایستگاه، مجموع تعداد ژنراتورهای زمینی بارور کننده ابرها برای حوضه آبخیز باراندوزچای حداقل، 44 دستگاه برآورد میگردد.