توجه به اقلیم زمینه و فاکتورهای اقلیمی در طراحی منجر به شکل گیری معماری پایدار می باشد. ساختمان عضو همخوان با اقلیم و اکولوژی، عنصری هماهنگ در زمینه خود و در نهایت در زمینه محیط زیست خواهد بود. لذا توجه به پایداری اقلیم در طراحی هر زمینه، می تواند حواس ذهنی معمار را در برخورد بهتر در جهت تأمین آسایش اقلیم و شناسایی پتانسیلهای موجود در معماری بومی بیانجامد. این پژوهش علاوه بر آن که زمینه گرایی اقلیمی را به عنوان یکی از اصول طراحی و معماری پایدار در حیطه پایداری محیطی معرفی می کند، با هدف استفاده حداکثر از پتانسیل های محیطی در جهت صرفه جویی انرژی و بالا بردن کیفیت آسایشی به طراحی مدرسه هنر و معماری در کاشان می پردازد و تلاش دارد با توجه به زمینه با ارزش محیطی و کالبدی موجود در شهر کاشان، آن را در قالب طرح بنای آموزشی به منصه ظهور برساند.
این متن در نظر دارد با استفاده از روش توصيفي- تحليلي از مسير کتابخانه ای و مدارک و اسناد موجود در این خصوص به نحوه ی ارتباط طرح با زمینه بپردازد و كيفيت فضاهاي معماري را ارتقاء دهيم. با بررسی های انجام شده در نهایت مشخص می شود که زمینه گرایی معماری همساز با اقلیم می تواند در جهت آسایش و استفاده از انرژی های پایدار یاریگر طراح باشد و سعی دارد احکام فضاهای معماری را با توجه به اقلیم منطقه استخراج نماید.