منظر شهری واقعیتی عینی است که در مشاهده هر فرد از محیط بصری به دیده می آید و در فرآیند تعامل میان حضور انسان در شهر و بر حسب دانش و تجربه در ذهن ارزش گذاری شده و به ادراک می انجامد.حال با توجه به مقیاس حرکت (پیاده و یا سواره) و سرعت و نحوه قرارگیری در فضا، در هر مقطع از زمان، تاثیر متفاوتی توسط ناظر درک می شود که در اصطلاح سکانس تعبیر می شوند. یکی از مسائل اساسی در محورهای شهری عدم توجه به اصول زیبایی شناسی است و این امر به خصوص در محورهایی که آرامسازی ترافیک شده اند و یا غلبه پیاده فراوان است کمرنگ است. در پیاده راه جلفا و امامزاده یحیی منظر شهری با وجود کاربری های متنوع فرهنگی_گردشگری کاملا صلب است و جذابیتی برای عابرین ندارد. بازارچه نائب السلطنه نیز به دلیل غلبه بیش از حد سواره و فرسوده بودن بافت کالبدی فرسوده دارد و یکنواخت است. هدف از این مقاله دستیابی به راهکارهایی جهت کاربست مولفه های منظرشهری در پیاده راه ها است تا بتوان کیفیت بصری و کالبدی محیط را ارتقاء داد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و کمی است. در گام نخست با توجه به ادبیات تحقیق و آراء نظریه پردازان شاخص هایی استخراج و با استفاده از تکنیک الکتره سه ارزش گذاری شدند. در نهایت پیاده راه های جلفا و امامزاده یحیی دارای امتیاز بالاتری در منظر شهری هستند و می توان از پتانسیل های آنها در طراحی منظر سایر محورها الهام گرفت.