برخورداری از خدمات مختلف رفاهی و تسهیلات اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی، از اساسی ترین شاخص های توسعه در هر واحد برنامه ریزی و به ویژه مناطق روستایی است. هدف از انجام این پژوهش بررسی درجه توسعه یافتگی و رتبه بندی روستاهای بخش چنارود شهرستان چادگان از نظر برخورداری از شاخص های توسعه و تعیین درجه توسعه یافتگی و اولویت های توسعه؛ و به عبارتی شناسایی برخوردارترین و محروم ترین روستاهای بخش است. جامعه آماری تحقیق حاضر، 28 روستای بالای 20 خانوار از مجموع 62 روستای بخش چنارود شهرستان چادگان می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. در این پژوهش با استفاده از آمار سرشماری سال های 1385 و 1390، متغیرهای مورد نیاز استخراج شده و شاخص های لازم ایجاد شده است. سپس با استفاده از مدل تصمیم گیری مجموع ساده وزین (SAW)، به رتبه بندی و تعیین درجه توسعه یافتگی روستاها پرداختیم. نتایج تحقیق نشان می دهد که طی دو سرشماری مورد بررسی، روستاها روند یکنواخت و کندی از توسعه داشته اند و اکثریت در رده روستاهای درحال توسعه می باشند. بدیهی است با مشخص شدن تفاوت و اختلاف درجه توسعه یافتگی این روستاها، برنامه ریزان و متولیان توسعه روستایی بهتر می توانند نسبت به اولویت برنامه های توسعه روستایی از نظر شاخص های توسعه مورد بررسی در این روستاها اقدام نمایند.