با وقوع انقلاب صنعتی و پیشرفت تکنولوژی تحولات بنیادی در نظام های تولیدی از جمله تولید کشاورزی صورت گرفت. به جای شیوه های سنتی –که بر تولید معیشتی یا خود مصرفی در داخل یک روستا یا ناحیه استوار بود-، نظام های تولیدی مبتنی بر تولید کالا و محصولات برای رقابت در بازارهای ملی و جهانی برای کسب سود بیشتر رواج پیدا کرد؛ با وجود این، در نواحی روستایی، کشاورزان به منظور گریز از بی اطمینانی موجود در قیمت ها و بازار محصولات، از تنوع کشت به عنوان عامل متعادل کننده درآمد استفاده می کنند. این تنوع کشت پیامدهایی چون پراکندگی در تولید، کاهش درآمد و عدم بهره برداری بهینه از آب و خاک را در پی دارد. یکی از مهم ترین چالش های پیش روی توسعه کشاورزی در مناطق روستایی، عدم استفاده بهینه از عوامل تولید به ویژه زمین و آب است که با مسئله خرد بودن و پراکندگی اراضی متعلق به هر یک از بهره برداران در ارتباط می باشد. از جمله راه هایی که تا کنون برای بهبود توسعه مناطق روستایی ارائه شده، یکپارچه سازی اراضی، تخصصی شدن الگوی کشت، تجاری شدن کشاورزی و عمقی شدن کشت و ... می باشد. در این راستا، با توجه به اهمیت کشاورزی در اقتصاد کشور، در این پژوهش وضعیت کشاورزی بخش چنارود شهرستان چادگان مورد بررسی قرار گرفته و به برخی از عوامل مهم و مؤثر بر نظام های بهره برداری خرد به اجمال اشاره شده است. هدف پژوهش بازگویی اهمیت نظام های بهره برداری خرد در کشاورزی و اقتصاد کشور و عوامل مؤثر بر آن هاست. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که اطلاعات مورد نیاز به روش اسنادی – کتابخانه ای گردآوری شده است. نتایج نشان می دهد بی تردید هر مکانی با توجه به وضعیت اجتماعی، اقتصادی و محیطی خاص خود از مزیت هایی برخوردار است که روش ها و الگوهای متفاوتی را برای توسعه طلب می کند. اما به جرأت می توان اذعان داشت که رواج کشت تخصصی و تجاری برای مناطق کوهستانی که با پراکندگی و کوچک بودن قطعات زراعی مواجه هستند، یکی از مناسب ترین گزینه های توسعه مناطق روستایی محسوب می شود.