رویکرد دوباره بشر امروزی به مصالح بومی که به دور از تخصص های آکادمیک، درپاسخگویی به نیازهای انسانی در ارتباط تنگاتنگ با محیط طبیعی و شرایط اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی شکل می گیرد حاکی از اهمیت و ارزش آن بویژه در معماری امروز است .معماری بومی با ویژگیهای منحصر بفردخود در برگیرنده حوزه های مختلفی است که یکی از مهمترین آنها به کار گیری مصالح بوم آورد است. در تقریباً درهمه جا، طبیعت موادی را برای ساخت در اختیار قرار داده است. چون این مواد به فراوری یا حمل نیاز کمی دارند، هزینه های اقتصادی و زیست محیطی کم است.بعضی منابع تجدیدپذیرند (مانند درختان و...) و بعضی چنان فراوانند که تقریباً پایان ناپذیر محسوب میشوند (مانند سنگ وخاک). از سوی دیگر موادی چون سنگ، سفال، آجر و چوب به ساختمان کیفیت "بومی" یا تعلق به محل میدهد که این خوشایند و دلپذیر است.از طرفی ارزش والای این مصالح در بهینه سازی مصرف انرژی است که با به علت همخوانی با اقلیمی که مورد استفاده قرار میگیرند حاصل میگردد. دراین مقاله با بررسی مصالح پایدار و بومی، به عنوان بارزترین الگو، مزایای استفاده از آن را در بافت های سنتی ایران مشخص شده سپس یک نوع از مصالح سنتی( آجر) که امروزه به روشی مدرن تولید و در اقلیم گرم و خشک بسیار کاربرد دارد بررسی میگردد.دلایل و نتایج حاکی از تاثیر مطلوب این مصالح در کاهش مصرف انرژی ساختمان هاست. روش به کار گرفته شده در این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد.