انسان محصول محیط، وراثت و تعامل این دو با هم است. عوامل فیزیکی گوناگون از جمله سر و صدا، آب و هوا و فضاهای محصور شده به طور مداوم در انسان تاثیر می گذارند. انسان بیش از هر موجود دیگری محیط خود را تغییر می دهد و می تواند با استفاده از اصول طراحی همچون زیبایی شناسی، مهندسی و هماهنگ شدن با نیازهای فرهنگی، محیط زندگی خود را به طور مناسبی دستخوش تغییر کند. از جمله مفاهیمی که در تدارک محیط ها و فضاهای کارآمدتر و سالم تر می تواند مورد توجه قرار گیرند مفاهیمی چون خلوت، فضای شخصی، قلمرو، ازدحام، رنگ تعلق و غنای حسی است. پژوهش حاضر در صدد است تا نحوه تاثیر تغییر کاربری های شهری بر الگوهای رفتاری و اجتماعی را با توجه به مفاهیم فوق مورد بررسی قرار دهد. به همین منظور جهت نمونه موردی، محله سرشور مشهد که در طرح های نوسازی بافت اطراف حرم مطهر امام رضا (ع) قرار دارد را در نظر گرفته است. پژوهش به صورت توصیفی – تحلیلی و روش آن با استفاده از مصاحبه 30 نفر مردم ساکن و شاغل در ملحه و فوکوسگروپ می باشد. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که اجرای طرح نوسازی در محله سرشور باعث کاهش خلوت، فضای شخصی، تعلق، قلمرو و غنای حسی شده و محله مثل گذشته هویت لازم را برای جامعه هدف ندارد.