هدف پژوهش حاضر بررس نقش هوش مصنوعی در برنامه ریزی شهری به دنبال پرداختن به مسائل شهرنشینی، به ویژه مدیریت شهری، مصرف زمین، آلودگی محیط زیست، مشارکت اجتماعی، نیازهای انرژی و ازدحام حمل و نقل است. روش مورد استفاده کتابخانه ای می باشد و تلاش شده از مقالات معتبر و قابل استناد جهت دستیابی به نتیجه ی مطلوب استفاده شود.
نتایج پژوهش حاکی از آن است که به کارگیری هوش مصنوعی در شهر و برنامه ریزی شهری موجب بلوغ سیستمی در سازمانها و نهادهای تصمیم گیری و اجرایی شهرها میگردد. از سویی دیگر، تنوع اهداف و کاربردهای هوش مصنوعی، شهر و آن سازمانها و نهادهایش را ملزم میکند تا شرایط لازم را برای پذیرش موفقیت آمیز هوش مصنوعی ایجاد کنند. گرچه هوش مصنوعی امکان تعامل با فناوری را برای سازمانها و ذینفعان آنها فراهم میکند، ولی لازم است بیشتر به کاربردهای سالم هوش مصنوعی، پیامدهای اخلاقی، کسب دانش و تجربه در آن، و مدیریت سیستم توجه شود.