هدف: مادران دارای فرزند اتیسم از حساس¬ترین گروه¬های جامعه محسوب می¬شوند و بررسی سلامت روانشناختی و هیجانی آن¬¬ها ضروری می¬باشد. هدف پژوهش حاضر پیش¬بینی کیفیت زندگی براساس انعطاف ‌پذیری ‌روانشناختی و تاب‌آوری در مادران دارای فرزند اتیسم بود.
روش پژوهش: جامعه آماری مطالعه حاضر را تمامی مادران دارای فرزند اتیسم در شهرهای زنجان و اردبیل در سال 1403 تشکیل دادند. نمونه پژوهش حاضر شامل 232 مادر دارای فرزند اتیسم بود که با استفاده از روش¬نمونه¬گیری در دسترس از مدارس اسثنایی، مدرسه طوبی، مؤسسه کوشان و انجمن خیریه¬ای اتیسم شهر زنجان، مرکز توانبخشی کودکان اتیسم فکور، مرکز توانبخشی کودکان اتیسم پاکدل انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری داده¬ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسشنامه انعطاف¬پذیری روانشناختی دنیس و وندروال و مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون استفاده شد. داده¬های گردآوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه¬ و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین انعطاف پذیری روانشناختی و تاب‌آوری با کیفیت زندگی در مادران دارای فرزند اتیسم رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز، حاکی‌از آن بود که انعطاف پذیری روانشناختی و تاب‌آوری می¬توانند کیفیت زندگی را در مادران دارای فرزند اتیسم پیش¬بینی کنند.
نتیجه‌گیری: با فراهم کردن مداخلات درمانی مبتنی بر انعطاف پذیری روانشناختی و تقویت تاب‌آوری، می¬توان بهبود کیفیت زندگی در مادران دارای فرزند اتیسم فراهم نمود.