زمینه و هدف: سبك هاي تعامل والدين با كودكان تاثير شگرفي بر شكل گيري شخصيت و سلامت رواني و بروز برخي علائم روانپزشكي دارد. خانواده و بویژه مادر در این خصوص نقش بسیار مهمی ایفا می¬کنند. هدف پژوهش حاضر پيش بيني حساسیت اضطرابی براساس سبک هاي فرزندپروري والدين است. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان دختر دانشگاه اراک بودند که از بین آنها 203 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي سبک هاي فرزند پروري والدين جان بوری(1991) و پرسشنامه حساسیت اضطرابی تیلور و کاکس( 1998) استفاده شد. داده هاي پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحلیل رگرسيون به شیوه همزمان تحليل شدند. نتايج: تجزيه تحليل داده ها نشان مي دهد كه حساسیت اضطرابی رابطه مثبت معني دار با شيوه ی فرزندپروري مستبدانه مادر دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد سبک هاي فرزندپروري توانايي پيش بيني حساسیت اضطرابی را دارند. نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان داد كه شيوه هاي فرزند پروري والدين از عوامل تاثيرگذار بر حساسیت اضطرابی دانشجویان می باشد. هرچه والدين شيوه ی فرزندپروري مستبدانه بیشتری را به کار ببرند، فرزندان آنها حساسیت اضطرابی بیشتری را تجربه می کنند.