در این مطالعه، نقش روان‌شناسی مثبت‌گرا در ارتقای کیفیت زندگی افراد بررسی شده است. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی میزان تأثیر تکنیک‌های روان‌شناسی مثبت‌گرا مانند شکرگزاری، تاب‌آوری و خوش‌بینی بر بهبود وضعیت روانی و رضایت‌مندی عمومی افراد است. روش تحقیق به‌صورت کیفی-کمی و با استفاده از پرسشنامه استاندارد و مصاحبه‌های عمیق انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل گروهی از افراد بزرگسال است که به‌صورت تصادفی انتخاب شده‌اند. یافته‌ها نشان داد که استفاده از راهبردهای مثبت‌گرا باعث افزایش سطح شادی، کاهش اضطراب و بهبود ارتباطات اجتماعی شده و به‌طور کلی، کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشیده است. این نتایج نشان می‌دهد که روان‌شناسی مثبت‌گرا می‌تواند به عنوان یک ابزار کارآمد در افزایش بهزیستی افراد به کار گرفته شود.