پژوهش حاضر با هدف" بررسی ارتباط روش تدریس بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی " با کاربست روش توصیفی و تحلیلی انجام گرفته است. روش تدریس یکی از اصلی‌ترین مواردی است که باید در فرایند یادگیری و آموزش مورد توجه قرار داده شود. استاد یا معلم باید بتواند با شناخت روش های تدریس همچون انواع آموزش سازمانی، گروهی، آنلاین، آفلاین و آن چه که متناسب با کلاس درس خود بوده را برگزیند و اجرا کند. روش تدریس هر درس برای هر پایه تحصیلی می‌تواند متفاوت و منحصربه‌فرد باشد؛ در نتیجه شناخت این روش‌ها می‌تواند به کیفیت آموزش و یادگیری کمک زیادی کند. لذا افرادی که در هر سطحی با مقوله تدریس سروکار دارند، می دانند که کسب آگاهی های بیشتر از روش های تدریس می تواند در بهبود اثربخشی تدریس نقش چشمگیری داشته باشد و هدف های آموزش و پرورش، به آسانی و در مدت زمانی کوتاهتر، تحقق یابد. شناخت روش های کلی تدریس، روش های اختصاصی در هر درس، روانشناسی تربیتی، کاربرد مواد آموزشی و فنون کلاس داری بر هر آموزگاری نه تنها لازم، بلکه واجب است تا بتواند وظیفه خطیری را که بر عهده گرفته است به طور شایسته انجام دهد .در واقع کیفیت فعالیت آموزشی معلم در کلاس درس و دیگر محیط های یادگیری تحت تاثیر عواملی چون نگاه او به تدریس، رفتارهای تدریس و موقعیتی که در آن تدریس می کند قرار می گیرد؛ در نتیجه، هر معلمی روش خاص را در استفاده از تخته سیاه و یا هر ابزار دیگری در تدریس دارد و هر شیوه باید سازمان دهنده و هدایتگر فعالیت های دانش آموزان باشد. مطالعات پژوهشی و برخی پژوهش ها نشان داده اند که شیوه ی تدریس معلمان در حیطه های نگرش علمی تاثیر داشته است.