هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه میان تجربه بارداری و افسردگی پس از زایمان بر کیفیت زندگی زناشویی با نقش میانجی سلامت اجتماعی در زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. پژوهش حاضر از نظر هدف، تحقیق کاربردی و از نظر زمان و منطق اجرا به‌ترتیب مقطعی و استقرایی است. این مطالعه به روش توصیفی پیمایشی و از نوع علی طراحی شده است. جامعه آماری شامل 638 زن مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت مذکور است که با استفاده از فرمول کوکران، 240 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و روش نمونه‌گیری از نوع در دسترس است. برای جمع‌آوری داده‌ها از چهار پرسشنامه استاندارد استفاده شده است: پرسشنامه تجربه بارداری جنت دی‌پیترو (2008)، پرسشنامه افسردگی پس از زایمان ادینبورگ (1987)، پرسشنامه کیفیت زندگی زناشویی باسبی و همکاران (1995) و پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز (2004). روایی و پایایی این پرسشنامه‌ها به‌ترتیب 962/0، 947/0، 945/0 و 964/0 محاسبه شده است.
تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای آماری SPSS22 و Smart PLS و شامل روش‌های توصیفی مانند انحراف نعیار، میانگین، بیشترین و کمترین و همچنین روش‌های استنباطی نظیر آزمون‌های چولگی و کشیدگی، تحلیل عاملی و روش معادلات ساختاری انجام شد. نتایج تحقیق نشان‌دهنده تأیید تمامی فرضیه‌ها است. به‌طوری که میان تجربه بارداری و کیفیت زندگی زناشویی، با نقش میانجی سلامت اجتماعی، و همچنین میان افسردگی پس از زایمان و کیفیت زندگی زناشویی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به‌علاوه، نتایج نشان می‌دهد که بین تجربه بارداری و سلامت اجتماعی، افسردگی پس از زایمان و سلامت اجتماعی، و همچنین سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی زناشویی زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت اصفهان نیز روابط مثبت و معناداری برقرار است.