اعتیاد به گوشی هوشمند مسئله‌ای است که در زمانه حاضر اهمیت زیادی در زمینه تحصیلی پیدا کرده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر نقش پیش‌بینی کنندگی اعتیاد به گوشی هوشمند بر اساس دشواری در تنظیم هیجان در دانش‌آموزان بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل در دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهرستان شازند و اراک در سال تحصیلی 1404 - 1403 بود. نمونه آماری نیز 150 نفر بود که به روش هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (2001) و سیاهه اعتیاد به گوشی هوشمند لین و همکاران (2016پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. کلیه تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از طریق نرم افزار spss-26 انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که بین اعتیاد به گوشی هوشمند با متغیرهای ملالت خویش، نشخوارگری، فاجعه‌سازی و ملامت دیگران رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد و این مولفه‌ها اعتیاد به گوشی هوشمند را پیش‌بینی و تبیین می‌کند. در نتیجه می‌توان گفت که با توجه به تنظیم هیجان می‌توان از اعتیاد به گوشی هوشمند در انش‌آموزان پیشگیری کرد.