روش بررسي: در اين پژوهش نیمه آزمایشی، 16 بيمار مبتلا به ام اس به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه تاب آوري )كانر ديويدسون)و مقیاس میزان سازگاری (ویسمن و پیکل (بود كه بيماران پيش از مداخله آن را تكميل كردند و پس از ارائه روان درمانی کوتاه مدت راه حل مدار، كه در 8 جلسه 90 دقيقه اي انجام شد، پس آزمون به عمل آمد.
یافته ها: نتایج t همبسته نشان داد كه ميزان متغير تاب آوري و سازگاری در پيش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری دارند- یعنی روان درمانی کوتاه مدت راه حل محور مفید واقع شده است.
نتيجه گيري: براساس تحليل هاي انجام شده مي توان نتيجه گرفت كه روان درمانی کوتاه مدت راه حل محور مي تواند بر تاب آوري وبهبود میزان سازگاری بيماران مبتلا به ام اس اثربخش باشد.