پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده با خوشبینی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیّه‌ی دانش‌آموزان دختر و پسر دوره‌ی اول متوسطه شهردهدشت در سال تحصیلی 03-1402 بود که از یین آنها با روش‌ نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای 280 نفر انتخاب شده و به پرسش‌نامه‌های خوش‌بینی تحصیلی اسچن‌موران و همکاران (2013)، مقیاس تجدید نظر شده الگوی ارتباطی خانواده ریچی پاسخ دادند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی استفاده شد. یافته‌ها نشان داد الگوهای ارتباطی گفت و شنود به صورت مثبت خوش‌بینی تحصیلی را پیش بینی می‌کند