مقدمه: دیابت نوع 2 یکی از علل عمده مرگ ومیر بشمار میرود. مشکلاتی چون بهزیستی روانشناختی، تاب آوری واختلال افسردگی یکی از شایعترین مشکلات روانشناختی در این بیماران است که بروز آن میتواند پیش آگهی بیماری را تحت تأثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روان درمانی پویشی- حمایتی بر بهزیستي روان شناختي ، تاب آوری و کاهش افسردگی بیماران دیابتي نوع 2 صورت پذیرفت.
روش کار: این مطالعه به روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل در سال1403 انجام شد. در این پژوهش 18نفر حضور داشتند که با تشخیص مشکلاتی در بهزیستی روانشناختی ، تاب آوری وافسردگی (از نوع متوسط تا شدید) با روش نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه آزمایشی و گروه کنترل جای گزین شدند. گروه پویشی-حمایتی تحت 15 جلسه روان درمانی قرا گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده با تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که درمان پویشی – حمایتی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری داشته./0001) > (p،یعنی در درمان افسردگی مؤثر واقع شده است.
نتیجه گیری: در بیماران دیابتی نوع 2 که مجبور به استفاده از دارو برای کنترل بیماری خود هستند، درمان پویشی – حمایتی می تواند روش مناسبی برای بهزیستی روانشناختی ، تاب آوری و کاهش افسردگی باشد.