هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر پرخاشگری و انطباق پذیری در دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر هشتگرد بود. روش پژوهش حاضر نیمه¬آزمایشی و با پیش¬آزمون¬، پس‌آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر هشتگرد در سال 1402- 1401 بود. با توجه به جامعه آماری با روش نمونه‌گیری خوشه ای تعداد 30 نفر که در پرسشنامه پرخاشگری نمره بالاتر از خط برش و در پرسشنامه انطباق پذیری نمره پایین تر از خط برش کسب کردند به عنوان نمونه انتخاب و به شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش(15نفر) و کنترل (15) نفر جایگزین شدند. برای گروه آزمایش جلسات آموزش تنظیم هیجان طی 8 جلسه به صورت گروهی اجرا شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های انطباق پذیری اولسون، پورتنر و لویی(1985)؛ سیاهه پرخاشگری اهواز زاهدي¬فر، نجاریان و شکرکن (1379) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-24 انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر کاهش پرخاشگری و ارتقا انطباق پذیری در گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد. در نتیجه مشاوران مدرسه میتوانند برای حل مشکلات پرخاشگری و ناسازگاری دانش آموزان، از تکنیکی های رویکرد تنظیم هیجان استفاده کنند.