پژوهش حاضر به جهت شیوع بالا و آسیب های بسیارِ اختلال اضطراب منتشر، عدم اثربخشی مداخلات معمول در درصد قابل توجهی از مبتلایان به این اختلال، و کمبود پژوهش ها در درمان های جدید با رویکرد های مثبت نگری و آینده نگر برای اختلال اضطراب منتشر، با هدف بررسی تاثیر تصویرسازی ذهنی مثبت‌نگر آینده‌گرا، بر خودانگاره، عزت نفس و علائم اضطرابی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود و جامعه‌ی آن شامل افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر بود. روش نمونه گیری در این پژوهش، غیرتصادفی هدفمند بود؛ که بدین منظور، 30 نفر از افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر، با توانایی تصویر سازی ذهنی قابل قبول که بر اساس پرسشنامه وضوح تصویر سازی حرکت 2 (VMIQ-2) گزینش شدند، بصورت تصادفی در دو گروه 15 نفره‌ی آزمایش و گواه جایگزین شدند. به منظور سنجش خودانگاره در پیش آزمون و پس آزمون، از پرسشنامه تصور از خود بک (BSCT) استفاده شد. به جهت ارزیابی عزت نفس، از مقیاس عزت نفس روزنبرگ (SES) و برای سنجش علائم اضطرابی، از پرسشنامه اضطراب بک (BAI) استفاده شد. برای گروه آزمایشی، مطابق پروتکل تصویر سازی ذهنی، طی 8 جلسه در مدت یک ماه مداخله درمانی صورت گرفت؛ در صورتیکه گروه گواه، هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج مؤید آن بود که بین تصویرسازی ذهنی مثبت‌نگر آینده‌گرا، خودانگاره، عزت نفس و اضطراب، رابطه ای معنا دار (در سطح معناداری آلفای 0.05) برقرار بوده و مداخله درمانی تصویرسازی ذهنی مثبت‌نگر آینده‌گرا، می‌تواند تصور فرد از خود را بهبود بخشیده و همچنین عزت نفس را اصلاح کرده و افزایش دهد. بهبود خودانگاره و افزایش عزت نفس، در کاهش اضطراب موثر واقع شد و علاوه بر آن، مداخلات تصویر سازی ذهنی صورت گرفته، توانست شدت علائم اضطرابی را نیز کاهش دهد.