تدریس, تنها فعالیت معلم در کلاس درس نیست بلکه فعالیتی دو جانبه از طرف معلم و دانش آموزان میباشد که در جریان آن, بین دانش آموزان با یکدیگر و معلم تعامل وجود دارد. روش تدریس را میتوان به دو گروه عمده تقسیم کرد: روشهای تدریس فعال و روشهای تدریس غیر فعال (سنتی). لذا آنچه به کلاس درس و فعالیت ها و تحولات آن روح و هویت می بخشد توانمندی ها و قابلیت های معلمان است که معمولا در قالب شیوه ها و روش های تدریس عینیت می یابد؛ یعنی ابزارها و راهبردهایی که معلمان با استفاده از آن قصد ایجاد تغییرات مطلوب و مورد انتظار را در یادگیرندگان دارند؛ بنابراین آموزگاران دوره ابتدایی، با درک و انتخاب انواع روش های تدریس متناسب با موضوعات یادگیری از یک سو و قائل شدن حق انتخاب و آزادی تفکر و عمل برای کودک در یادگیری از سوی دیگر، می تواندد به گونه ایی رفتار کنند که دانش آموزان در جهت تفکر مستقل و سنجیده هدایت شوند. معلمان در اجرای روش های تدریس باید به شناخت و دانش، تقویت گرایش ها و عواطف و کسب مهارت های حرکتی و عملی توجه داشته باشند تا امکان یادگیری در تمامی این زمینه ها فراهم آید. زیرا هر آموزش نیازمند روشی خاص است. پژوهش حاضر با هدف" بررسی ارتباط روش تدریس( مباحثه گروهی،سخنرانی) بر انگیزه تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی " با کاربست روش توصیفی و تحلیلی(روش کتابخانه ای ) انجام گرفته است