این مقاله به بررسی روند تحولی یکی از دانش‌آموزان، امیرحسین، در دوران تحصیلش در دبستان می‌پردازد. امیرحسین که در سال دوم دبستان به مدرسه ما آمد، نتوانسته بود الفبای فارسی را به درستی بیاموزد و در نتیجه با مشکلات جدی در درس‌های مختلف مواجه بود. با آغاز سال سوم و شیوع بیماری کرونا، آموزش مجازی مزید بر علت شد و او به شدت از نظر تحصیلی افت کرد. در سال پنجم، وضعیت او به گونه‌ای بود که در املاهای فارسی حتی حروف ساده‌ای مانند "به" را به اشتباه می‌نوشت و در سایر دروس نیز پیشرفتی نداشت. اما یک پیشامد ساده و بازخورد توصیفی معلم، جرقه‌ای برای شروع تغییرات مثبت در امیرحسین شد. توجه و تشویق مداوم، تمرکز بر نقاط قوت و ارائه بازخوردهای سازنده، موجب افزایش انگیزه و خودباوری او شد. در نتیجه، امیرحسین نه تنها در درس‌های مختلف پیشرفت چشمگیری کرد، بلکه در جمع همکلاسی‌هایش نیز محبوبیت و جایگاه بالایی کسب کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه توجه به نیازهای فردی دانش‌آموزان و استفاده از تشویق‌های سازنده می‌تواند تحولی عمیق در مسیر تحصیلی آنان ایجاد کند.