پژوهش حاضر در رابطه با بررسی تأثیر عوامل سازگاری دانشجویان خوابگاه دانشگاه الزهرا بر کیفیت روابط و ضرورت توجه به آن به بحث می‌پردازد و در جهت شناسایی، ارائه راهکار و توسعه ثمربخش در جهت افزایش سازگاری و بهبود کیفیت روابط خوابگاهی طراحی‌شده است. پژوهش حاضر با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته و با روش پدیدارشناسی انجام شد. هدف از این پژوهش ایجاد شرایطی بهتر توسط دانشجویان در جهت مهیاسازی بهبود کیفیت روابط و زندگی خوابگاهی است. مصاحبه شدگان در این پژوهش هجده نفر از دانشجویان خوابگاه دانشگاه الزهرا در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا بودند که به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و تا حد اشباع رسید. تحلیل یافته‌ها با روش کلایزری انجام شد. یافته‌های حاصل از پژوهش با تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده‌شده است درنتیجه این پژوهش به‌طور خلاصه می‌توان گفت: زندگی خوابگاهی بخشی از زندگی اجتماعی است که دران دانشجویان خانواده‌های کوچکی از فرهنگ‌های مختلف در کنار یکدیگر تشکیل می‌دهند. پذیرش یکدیگر و تلاش برای سازگاری و درک متقابل مهم‌ترین بخش این جامعه کوچک است.