سابقه و هدف: انیسون یا بادیان رومی (Pimpinella anisum L.) گیاهی است از خانواده چتریان (Umbelliferae) به بلندی یک متر که بخش مورد استفاده آن، تخم گیاه است که در غلافی سفید و بلند به رنگ سبز و کمی مایل به زرد می‌باشد. انیسون بومی ایران، آسیای صغیر، مصر، و جزایر یونان است. در ایران در مناطق غرب ایران از جمله کردستان و آذربایجان می‏روید که سابقه ۴۰۰۰ ساله به‌عنوان گیاهی درمانی و معطر را دارد. هـدف از این مطالعه بررسی اثرات درمانی انیسون در متون طب سنتی ایران و مطالعات نوین اثبات شده می‌باشد.
مواد و روش‌ها: تحقیق به روش مطالعة مروری و بر اساس جستجوی کتابخانه‌ای در منابع اصلی و مکتوب طب سنتی ایران همچون مخزن¬الادویه، قرابادین کبیر، الشامل و ذخیره خوارزمشاهی انجام گرفت. هـمچنـین پایگاه‌های مختلف اطلاعاتی مانند SID،PubMed, Scholar Google و ScienceDirect به‌منظور بررسی یافته‌های جدید جستجو شد.
یافته‌ها: انیسون (Pimpinella anisum L.) در طب سنتی برای درمان بیماری‌های مغزی، ریوی، گوارشی و دستگاه مجاری ادراری مورد استفاده می‌باشد. از نظر فیتوشیمی پس از تقطیر انیسون، اسانس روغنی فرّار و بسیار معطری در حدود 2-3 درصد وزن تخم به دست می‏آید. این اسانس دارای ماده عاملی به نام آنتول است که به اسانس، رنگ زرد کم‌رنگ می‏دهد. بقیه اسانس شامل پی- متوکسی فنیل، آستون و چاویکول می‏باشد. این گیاه در طب رایج برای درمان آسم و بهبود کارکرد دستگاه گوارشی و کاهش علایم قاعدگی و درمان کبد چرب استفاده شده است و به‌عنوان دارویی برای اثر آرام‌بخشی بر روی ماهیچه‌ها، ضد تشنج و صرع، تسکین‌دهنده و ضد التهاب، کاهش علائم یائسگی مانند گرگرفتگی و ضد اکسیدان مورد توجه قرار گرفته است. منع مصرف انیسون در زنان باردار می‌باشد و برای افراد گرم مزاج مضر است.
نتیجه‌گیری: مقایسه و انطباق یافته‌های سنتی و مطالعات نوین نشانگر این است که منابع طب سنتی و طب جدید همخوانی بسیار نزدیک با هم دارند. از این رو با تأمـل در یافته‌های عملی انجام شده بر روی گیاه انیسون و بررسی دقیق¬تر منابع طب سنتی و متون گذشتگان، می¬توان به فرآورده‌های دارویی نوین و مؤثری از گیاه انیسون دسـت یافت.