تنش شوری یکی از مهمترین تنش های غیرزیستی است که موجب بروز مشکلات متعددی شده است. امنیت غذایی کشاورزی جهان به‌طور جدی تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی و رشد سریع جمعیت قرار گرفته است. برای مقابله با این تهدیدها لازم است محققین از فناوری‌های جدید استفاده نمایند. در همین راستا، تاکنون چندین نانوذرات از قبیل نانوذرات نقره برای جوانه‌زنی بذور، رشد گیاه و تحمل به تنش‌های زیستی در تعدادی از گیاهان زراعی استفاده شده است. بر همین اساس مطالعه حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور و 3 تکرار در سال 1402 در دانشگاه ارومیه روی گیاهچه‌های ریحان انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل تنش شوری در سطوح صفر، 75 و 150 میلی‌مولار به صورت کاربرد پای بوته و نانونقره در دو سطح صفر و 75 ppm به صورت محلول‌پاشی استفاده شد. برخی شاخص‌های مورفولوژیکی از قبیل طول اندام‌های هوایی و ریشه، میزان پرولین، مالون دی آلدئید و پراکسیدهیدروژن مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که تنش شوری به ویژه در سطح 150 میلی‌مولار منجر به کاهش فاکتورهای مورفولوژیکی از جمله طول اندام‌های هوایی و ریشه (22/20 و 69/18 درصد) شد. علاوه براین برخی رنگیزه‌های فتوسنتزی از جمله کلروفیل a و کلروفیل b به ترتیب 76/30 و 06/4 درصد کاهش را در شرایط شوری نشان دادند. کاربرد توام شوری + نانونقره منجر به افزایش میزان پرولین شد. همچنین نتایج نشان داد که کاربرد نانونقره + شوری منجر به کاهش پراکسیدهیدروژن شد. به طور کلی می‌توان گزارش کرد که اگرچه نانونقره منجر به کاهش فاکتورهای مورفولوژیکی شد اما به نظر می‌رسد از طریق کاهش محتوای پراکسیدهیدروژن و همچنین افزایش میزان پرولین توانسته تحمل گیاه ریحان را به تنش شوری افزایش دهد.