گیاه دیوخار گرمسیری با نام علمی Lycium shawii Roemer & Schult است. این گیاه با نام‌های سریم، دهیر و زیروک نیز شناخته می‌شود. درختچه‌ای خاردار و چند ساله از خانواده Solanaceae است. این گیاه بومی شبه جزیره عربستان، عمان، مصر، بحرین، امارات متحده عربی، کویت، قطر است و همچنین پراکندگی محدودی در جنوب ایران دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر متقابل نوع حلال و روش عصاره گیری بر استخراج ترکیبات شیمیایی برگ گیاه دیوخار گرمسیری و انتخاب بهترین روش و حلال برای هر گروه از ترکیبات است. همچنین بررسی برخی از متابولیت‌های ثانویه به صورت کیفی و محتوای کل فنولی، فلاونوئیدی، فلاونولی و آنتی اکسیدانی برگ گیاه دیوخار گرمسیری به صورت کمی به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتر می‌باشد. در پایان نیز خواص ضد باکتریایی و ضد قارچی برگ گیاه دیوخار گرمسیری نیز مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا عصاره‌گیری از برگ گیاه دیوخار گرمسیری با استفاده از روش‌های ماسراسیون و اولتراسونیک و با حلال‌های اتانول 96 درصد، اتیل استات و هگزان صورت گرفت. بیشترین بازده استخراج در عصاره گیری با روش ماسراسیون و با حلال اتانول 96 درصد مشاهده شد. با استفاده از آزمون‌های فیتوشیمیایی انجام شده حضور ترکیبات آلکالوئیدی، ترپنوئیدی و استروئیدی در تمامی عصاره‌ها، حضور ترکیبات فلاونوئیدی در عصاره‌های اتانولی و اتیل استاتی، همچنین حضور کربوهیدرات‌ها، فنل‌ها و تانن‌ها تنها در عصاره‌های‌ اتانولی مشاهده شد. بیشترین میزان ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی، فلاونولی و بیشترین میزان خاصیت آنتی اکسیدانی در عصاره ماسراسیون با حلال اتانول 96 درصد دیده شد. اثرات ضد باکتریایی عصاره‌های اتانول، اتیل استات و هگزان برگ گیاه دیوخار گرمسیری علیه باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سوبتیلیس، اشریشیا کلی و سودوموناس آئروژینوزا مشاهده شد. اما بیشترین مهارکنندگی و کشندگی باکتری‌ها، مربوط به عصاره ماسراسیون با حلال اتیل استات بود. همچنین در این پژوهش اثر ضد قارچی عصاره‌های اتانولی، اتیل استاتی و هگزانی برگ گیاه دیوخار گرمسیری بر قارچ آسپرژیلوس فلاووس مشاهده نشد.