پژوهش حاضر با هدف ارتباط بین سرعت پردازش ذهنی با سرعت راه رفتن و تعادل با نقش میانجی ترس از افتادن در سالمندان انجام گرفت. تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوی داده ها، از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه این پژوهش بر اساس مطالعات مشابه متشکل از 100 نفر از سالمندان ساکن شهر مشهد است که در دامنه سنی 60 تا 80 سال قرار داشته و معیارهای ورود به تحقیق را دارا هستند. نمره آزمون شناختی جهت غربالگری توسط پرسشنامه آزمون مختصر شناختی ژو و همکاران تعیین شد. نسخه فارسی شده این آزمون توسط بختیاری و همکاران اعتبار سنجی شده و ماحصل آن روشن می سازد که از روایی و پایایی مناسب در میان سالمندان ایرانی برخوردار است. در مرحله بعد میزان ترس از افتادن آزمودنی ها توسط پرسشنامه مقیاس خودکارآمدی درافتادن سنجیده شد. پرسشنامه خودکارآمدی شامل شانزده گویه است که هر گویه به صورت لیکرتی میزان ترس و نگرانی سالمندان را در چهار سطح اندازه گیری می کند. برای تعیینِ روایی سازه از تحلیل عاملی با چرخش واریماکس استفاده شد که روایی سازه این مقیاس مورد تأیید قرار گرفت. برای تعیین پایایی زمانی از ضریب همبستگی پیرسون و برای محاسبه پایایی درونی نیز از آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون (70/0) نشان دهنده پایایی زمانی مطلوب و نتایج آلفای کرونباخ (98/0) نشا ن دهنده پایایی درونی بسیار مطلوب این مقیاس بود. جهت سنجش سرعت پردازش ذهنی آزمون استروپ انجام شد. اعتبار و روایی این آزمون در جامعه سالمندان، در حد قابل قبول 89/0 ارزیابی گردیده است. یافته های مبتنی بر آزمون در جامعه ایرانی نیز مطلوب گزارش شده است. روايي و پايايي آزمون سرعت راه رفتن در بررسی های انجام شده توسط كامراني و همكاران ( 1389 )، براي سالمندان با و بدون سابقه زمين خوردن قابل قبول عنوان شده است. جهت سنجش تعادل (ایستا و پویا) نیز مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون منتشر شده در سال 2006 ،با هدف سنجش تعادل در گروه سالمندان ساکن جامعه با سطح عملکردی بالا استفاده شد. به منظور نرمالسازي داده هاي انـدازه گیـري شـده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و بـراي ارزیـابی اطلاعـات به دست آمده از روش تحلیل مسیر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شـد. براي تعیین معناداري آماري نقش میانجی از روش بوت استراپ استفاده شد. بـراي تجزیـه و تحلیـل داده هـا از نـــرم افـزار SPSS نسخه 26 استفاده گردید. یافته ها نشان داد بین سرعت پردازش ذهنی با سرعت راه رفتن، تعادل و ترس از افتادن، بین ترس از افتادن با سرعت راه رفتن و تعادل و نهایتا بین سرعت پردازش ذهنی با سرعت راه رفتن و تعادل با نقش میانجی ترس از افتادن در سالمندان ارتباط معناداری وجود دارد. بنابراین نتیجه می‌شود با تقویت سرعت پردازش ذهنی و تعادل در سالمندان از سقوط، ترس از افتادن و بی‌تحرکی و پیامد های ناشی از آن جلوگیری شود.