هدف از این پژوهش، بررسی اثرات یک دوره فعالیت ورزشی و مکمل عصاره لیکورایز بر ERK موش های صحرایی نر دیابتی بود. 55 موش صحرایی نر ویستار در سن هشت هفته از انستیتو پاستور تهیه شد. سپس موش‌ها به‌طور تصادفی به 5 گروه کنترل سالم، گروه کنترل دیابت، گروه تمرین شنا، گروه عصاره لیکورایز، گروه عصاره لکورایز + تمرین شنا تقسیم شدند. دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین انجام شد. پروتکل تمرین شنا به عنوان مداخله در نظر گرفته شد. برنامه تمرینی اصلی شامل شنا کردن در تانکر ویژه جوندگان بود. عصاره لیکورایز به صورت تزریق روزانه 500 میلی گرم از پودر تهیه شده با 6 سی سی نرمال سالین رقیق شده و سپس به صورت صفاقی به موش های صحرایی تزریق شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، موش‌ها با تزریق داخل صفاقی کتامین (90 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و زایلازین (10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) بیهوش شدند و خون از قلب حیوانات به سرعت استخراج و مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی تفاوت های بین گروهی پس از القای دیابت، مکمل و تمرین از ANOVA دو طرفه استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 ≤ p نیز به عنوان قاعده تصمیم گیری برای رد یا پذیرش فرضیه ها در نظر گرفته شد که نتایج نشان داد بین گروه کنترل با گروه دیابتی، لیکورایز و شنا اختلاف معناداری وجود دارد. اما بین گروه کنترل با گروه لیکورایز+تمرین مقاومتی اختلاف معناداری وجود ندارد. بین گروه تمرین + لیکورایز با گروه کنترل اختلاف معناداری وجود دارد. اما با گروه های تمرین، دیابتی و لیکورایز اختلاف معناداری وجود ندارد (p<0.05). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ایجاد مداخله دیابت به صورت کلی منجر به کاهش سطوح بیان ژن ERK می شود. تمرین ورزشی و عصاره لیکورایز می تواند میزان این کاهش بیان ژن را کمتر کند و این مداخله ها منجر به تعدیل در بیان این ژن شوند و در واقع موجب هم سطح سازی بیان ژن با گروه کنترل سالم شوند.