هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش فعالیت شنای هوازی بر مسیرهای سیگنالینگ MAPK عضله قلبی در موش های صحرایی نر دیابتی بود. با توجه به کنترل بیشتری که روی آزمودنی‌های حیوانی صورت می‌گیرد، تحقیق از نوع تجربی است. برای جمع اوری اطلاعات ابتدا با مراجعه به پایگاه‌های داده مبانی نظری تحقیق مطالعه شد و سپس اطلاعات مورد نیاز به صورت تجربی و آزمایشگاهی تهیه گردید. جامعه آماری تحقیق کلیه موشهای نر نژاد ویستار بودند که از میان آنها 33 موش نر انتخاب و به اتاق حیوانات آزمایشگاه دانشگاه منتقل شدند. موشها در سه گروه قرار گرفتند و دو گروه با تزریق استرپتوزوسین دیابتی شدند: گروه‌های مورد بررسی عبارتند بودند از: 1-گروه سالم، 2- گروه کنترل دیابتی، 3-- گروه دیابتی+ فعالیت شنای هوازی . موشهای گروه تمرین ، به مدت 6 هفته و 4 روز در هفته در استخر مخصوص فعالیت شنا داشتند. پس از طی پروتکل تحقیق ، موشها پس از بیهوشی و براساس موارد اخلاقی ، بیهوش شده و از قلب آنها نمونه های خونی اخذ شد. جهت طبقه‌بندی داده‌ها، از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و برای بررسی تغییرات بین گرو‌ه‌ها از آمار استنباطی تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. سطح معناداری درنظر گرفته شده 05/ 0 بود. نتایج تحقیق نشان داد تفاوت معناداری بین گروه ها در مسیر سیگنالینگ MAPK وجود دارد و در گروه فعالیت شنای هوازی دارای کاهش معنادار بوده است. بنابراین فعالیت ورزشی موجب تعدیل بیان ژن در موشهای نر دیابتی شده است.