بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری خود ایمنی است به شکلی که در آن سیستم ایمنی بدن به تصور اینکه میلین یک سلول خارجی و حمله کننده است به آن¬ها حمله می¬کند و شروع به تخریب این سلول¬ها می نماید، به این دلیل در درمان ام اس بر روی سرکوب سلول¬های ایمنی متمرکز می شوند و داروها تا حد زیادی به کنترل این سیستم می¬پردازد. به¬دلیل ماهیت گسترده ضایعات این بیماری در سیستم عصبی مرکزی، علائم این بیماری در طیف وسیعی ظاهر می¬شود که شامل اختلال در بینایی، مشکلات حسی و حرکتی، مشکلات شناختی، عصب و روان¬شناختی بوده که در دوره¬های بیماری متغیر است. اختلال شناختی یک ویژگی بالینی رایج بیماری ام اس در مراحل اولیه و بعدی بیماری است که شیوع ۴۳ تا ۷۰ درصدی دارد. این بیماری بر جنبه¬های مختلف عملکرد شناختی تأثیر منفی می گذارد از جمله توجه، سرعت پردازش اطلاعات، عملکرد اجرایی، یادگیری و ایجاد حافظه جدید. اختلال عملکرد شناختی با وضعیت عملکرد در مولتیپل اسکلروزیس ارتباط نزدیک دارد. افراد مبتلا به ام اس که از نظر شناختی دچار مشکل¬اند کمتر در فعالیت¬های اجتماعی و شغلی مشارکت دارند، احتمال شاغل بودن آن-ها کمتر است، در انجام کارهای معمول خانگی مشکلات بیشتری داشته و نسبت به افرادی که فقط ناتوانی جسمی دارند، بیشتر در معرض بیماری روانی هستند. تصویرسازی حرکتی تکنیک مهمی برای استفاده در طی فرآیندهای توانبخشی است که برای بیماری¬های عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس مفید است. بدین منظور در مقاله¬ی حاضر به بررسی اثربخشی تصویرسازی حرکتی بر بهبود عملکرد حرکتی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) پرداخته شده است. یافته¬ها حاکی از آن است که استفاده از تصویرسازی حرکتی به¬صورت ترکیب موسیقی و کلامی، در مقایسه با سایر مداخلات، می¬تواند اثرات مثبتی بر سرعت و مسافت راه رفتن و خستگی در بیماران مبتلا به ام اس داشته باشد. علاوه بر این، تصویرسازی حرکتی می¬تواند بهبود قابل¬توجهی در تعادل پویا و توانایی راه رفتن در این بیماران ایجاد نماید.