ژانر غزل همیشه مورد توجه شاعران کلاسیک و معاصر بوده است؛ یکی از دلایل تأثیر گذاری غزل در انسجام ابیات در محور عمودی و افقی آن است. هدف این تحقیق مطالعۀ ساختمندی اشعار امیرعلیشرنوایی می باشد؛ چرا که این یکی از جملۀ دلایل ماندگاری ژانر غزل است. در این راستا از الگوی نظری «ساخت شبکه یی غزل» که توسط دکتر سید مهدی زرقانی ارایه گردیده است، استفاده شده است. دکتر زرقانی نظریات خود را در مقاله یی تحت عنوان «ساخت شبکه غزل در کلاسیک فارسی (مطالعۀ موردی- غزل سنایی» بیان داشته که در شمارۀ سی یکم نشریۀ وزین ادب پژوهی در کشور ایران متنشر شده است. در این تحقیق بر مبنای شواهد متنی ثابت شد که مولفه های غزل امیر علیشیرنوایی (سه غزل مورد مطالعه) با هم ارتباط چند سویه داشته، عوامل عمدۀ ایجاد ارتباط شبکه یی در آن ها سازه های زبانی (واج ها، واژگان و ساختارهای دستوری) و سازه های موسیقایی (وزن، قافیه و ردیف) است. زمینه های عاطفی غزل امیر علیشیرنوایی نیز از طریق سازه های زبانی به خواننده منتقل می شود. ارتباط شبکه یی در سه غزل مورد مطالعۀ ما از امیر علیشیر نوایی باعث یکپارچگی در کلیت غزل گردیده است، چون با درنظرداشت مولفه های درون غزل شبکه های چندین لایه یی پدید می آید که در نتیجه باعث ایجاد نظام درونی غزل می گردد، پس لازم است تا غزل را به عنوان یک سیستم بنگریم و هر جزء آن را با توجه به ارتباط این اجزا با همدیگر شان و در کلیت غزل مورد بررسی قرار دهیم که در واقع برای اصلاح نوع نگاه سنتی به غزل است. عدم توجه به ارتباط شبکه یی در غزل امیر علیشیر نوایی منجر به عدم آشکار شدن برخی از معنای غزل او می شود؛ چون صورت های مختلف هم معنایی، تضاد، شمول معنایی، هم آیی و تکرار، ارتباط شبکه یی را در غزل های وی (سه نمونۀ مورد مطالعه) ایجاد کرده است و سازه های زبانی و سازه های موسیقایی در سطح ارتباط واژگانی و نیز در سطح ارتباط معنایی نقش دارد؛ همچنان وزن، قافیه و ردیف در ایجاد ارتباط شبکه یی این غزل (ارتباط واژگانی و معنایی و موسیقایی) نقش بسزا را ایفا کرده است و انسجام را در محور افقی و عمودی غزل ایجاد کرده است که در نتیجه منجر به اثبات و به رسمیت شناختن ساخت شبکه یی غزل گردیده است.