یکی از مهمترین اجزا و عناصر داستان «شخصیت» است که در کنار سایر عناصر داستان، خلق یک اثر خوب را رقم می-زند. این عنصر بازتاب دهندۀ اعمال و رفتار، عقاید، عواطف و نگرش‌های افراد سازنده رمان است. تحول شخصیت زن در داستان¬ها و رمان¬های معاصر، بازتاب تحول شخصیت زنان در بستر جامعه است. بازشناسی و مطالعه¬ی شخصیت زنان در رمان¬ها و داستان¬های معاصر نیازمند نگرش¬های روان شناختی، تاریخی و اجتماعی است. البته در این میان نمی¬توان نقد فمینیستی را که نقدی زن¬گرایانه است از نظر دور داشت. رمان¬های زنانه را می¬توان به عنوان شکلی از بازنمایی نگریست که در آن جهان زنانه¬ای به تصویر کشیده میش¬ود و مسائل و دغدغه¬های زنان و تصور زنان از محیط پیرامونشان باز نمایی می-شود. از آنجا که این رمان¬ها مبین مسائل و تنش¬هایی کاملا ملموس در زندگی زنان هستند در نتیجه توجه به آنها اهمیتی اساسی دارد. بر هیچ کس پوشیده نیست که نوشته¬های داستان نویسان زن مبتنی بر تجربیات آنان است و در نتیجه شواهدی عینی برای شناخت جهان، تجربیات، مشکلات و عواطف زنانه در اختیار محققان قرار می¬دهد. با تحلیل آثار نویسندگان زن ایرانی می¬توان به جهان احساسات و اندیشه¬های زنانه راه یافت و مسائل خاص آنها را شناخت. بنابراین در این جستار که به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه‌ای انجام گرفته، نگارنده برآن است به بررسی دو رمان جذاب رویای تبت از فریبا وفی و آخرین رویا از روح¬انگیز شریفیان بپردازد. نتیجۀ این پژوهش نشان می‌دهد که وفی و شریفیان با توانایی و مهارت عنصر شخصیت زن را در این داستان¬ها بکار برده اند و بین رویدادها و شخصیت‏های داستان ارتباط برقرار نموده اند.