مولوي در مقام فردي مقدس و هنرمندي با عظمت و جامعيت غير متعارف ، نسبت به تأثير معنوي زيبايي آن شكوه حقيقت كه براي او همواره دري به درون اسرار الهي مي گشايد حساس است از ديگر سمت رهگذر سهراب پیر مغان و راهبري است كه رازها را از تيرگي نجات مي دهد و خود كليدي است تا خانة دوست پيدا شود و حتي آنچنان روح لطيفي دارد كه سخاوت خود را به عالم ماده نيز ثابت مي كند (... به تاريكي شنها بخشيد) و از سپيدار كه خود از نظر قامت كلمه بلند است و تداعي صفا و پاكي در زمينه اي زيبا و معنوي و طبيعي است نشان مي پرسد و او نيز چونان مرشدي كليد راهنمايي ها را ارائه ميدهد. نوشته حاضر به تطبیق موضوعی و محتوایی دو اثر شاخص(نشانی و معتمد) این دو ادیب پرآوازه ( مولانا و سپهری) پرداخته و افتراق و اشتراک ملموس و البته پیدا و ناپیدای آن را مورد نقد قرار داده است.