در این پژوهش روح زمان در شعر اجتماعی مهدی اخوان ثالث و فروغ فرخ‌زاد نقد شده است. منظور از انطباق روح زمان در شعر اجتماعی اخوان و فروغ حاکمیت روح زمانه در شعر شاعر و هم‌سویی شعر با زمانه یا واپس‌ماندگی شعر از دوران و یا پیشرو بودن نسبت به زمانه است. نظریه‌پردازانی چون هگل، هایدگر، مارکس، شلی، اسکاپیرو و ... تقریباً هم‌سو با یکدیگر روح زمانه را روح مشترک، وضعیت فکری، زندگی اجتماعی و فرآورده‌های فرهنگی یک دوران، به‌ویژه در درون یک ملت دانسته‌اند. به باور پژوهنده روح زمان چیزی فراتر از تاریخ است، از این رو اثری که روح زمانه را خوب بفهمد و خوب منعکس کند، خودش باقی می‌ماند. در بررسی تطبیقی روح زمان در شعر اجتماعی اخوان و فروغ، بر اساس دستاوردهای پژوهش با آن‌که هر دو شاعر در زیست‌بوم مشترک ایرانِ پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ وقایع مشترکی را در جامعه تجربه کرده‌اند، روح زمانه در شعرهای اجتماعی اخوان ثالث روحی مردانه بوده و شعر وی رویکردی سیاسی- حماسی دارد. سروده‌های فروغ فرخ‌زاد برآمده از روح زنانه شاعر است و بیشتر از اخوان به عمق ضرورت زمان و تاریخ راه برده است. اخوان زمانه را نقد کرده است و فروغ روح زمانه را، از این رو شعرهای اجتماعی اخوان در برخی موارد سیاه‌نمایی است و راهکار نشان نمی‌دهد. شعرهای اجتماعی فروغ در این دوره با آگاهی همراه است و افق‌های دید را روشن می‌کند. به نظر می‌رسد در زمینه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی روح زمان در شعر فروغ هدایتگر و در شعر اخوان بیشتر محدودکننده است.