پاسخ متابولیکی و فیزیولوژیکی بدن به فعالیت¬بدنی در شرایط تغذیه مطلوب به¬خوبی شناخته شده¬است. اما در زمینه تاثیر فعالیت بدنی بر ترکیب¬بدنی افراد در شرایط روزه¬داری رمضان بسیار اندک است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرینات مقاومتی بر توده بدن، درصد چربی و شاخص توده بدن افراد روزه¬دار بود. چهل زن از پرسنل فرودگاه شهید بهشتی استان اصفهان، سالم و غیرورزشکار، به صورت هدفمند و دردسترس به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی حین روزه¬داری در یک برنامه تمرین مقاومتی (در طول چهار هفته ماه رمضان، سه جلسه در هفته، با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر فشار بیشینه به مدت 35 دقیقه) شرکت نمودند. گروه کنترل بدون تمرین و فقط روزه¬دار بودند. متغیرهای سن، قد (با متر)، وزن (با ترازو)، توده چربی زیر جلدی (با کالیپر) و شاخص توده بدن همه آزمودنی¬ها در قبل و بعد از ماه مبارک رمضان اندازه¬گیری و ثبت شد. از آزمون t وابسته (مقایسه درون¬گروهی) و تحلیل کواریانس (مقایسات بین گروهی) استفاده شد (05/0>P). نتایج مقایسات درون-گروهی نشان داد که تمرینات مقاومتی به همراه روزه¬داری و همچنین روزه¬داری به تنهایی باعث کاهش توده بدن، درصد چربی و شاخص توده بدن شده است. نتایج بین¬گروهی نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه تمرینات مقاومتی و روزه¬داری با گروه روزه-داری در سه متغیر مورد بررسی وجود دارد (05/0>P). بطورکلی اثر تمرینات مقاومتی به همراه روزه¬داری بیشتر از اثر روزه¬داری به تنهایی بوده است. انجام تمرینات مقاومتی، نسبت به تمرینات هوازی که باعث افزایش تشنگی در طول روزه¬داری می¬شود در ایام ماه رمضان برای تناسب توده بدنی توصیه می¬شود.