از دیرباز برای انسان سوال بوده است که آسمانی که بالای سر اوست چیست و از چه جنسی است یا چند طبقه است؛ این پرسش چنان ذهن بشر را مشغول خود کرده بوده است که نه تنها دانشمندان علم نجوم و ستاره‌شناسان، بلکه حتی ادیان نیز در آن باره سخن گفته‌اند. از کسانی که به این مساله پرداخته‌اند شاعران هستند. آن‌ها در ابیات فراوانی از تعداد طبقات، جنس، رنگ و حتی چگونگی ساخته شدن و آفرینش آسمان‌ها سخن گفته‌اند. اما نکته‌ای که قابل توجه است اختلاف نظر ایشان در بیان تعداد و جنس آسمان‌هاست. حتی آسمان در شعر آن‌ها با رنگ‌های متفاوت و متعددی بیان شده است. در شعر فارسی آسمان‌ها بیشتر هفت‌گانه و نه‌گانه معرفی شده‌اند اما گاه در ابیاتی نیز تعداد طبقات آسمان‌ها با اعداد دیگری بیان شده است. گاه حتی یک شاعر در اشعار خود، تعداد طبقات افلاک را متفاوت معرفی کرده است. یا در بیان جنس آسمان گاه از دود و گاه از آب و گاه از شیشه و... سخن گفته‌اند و آسمان را گاه سبز و گاه نیلوفری و گاه کبود و... معرفی کرده‌اند. در این پژوهش با بررسی اشعار انوری، نظامی و مسعود سعد سلمان، که خود از دانشمندان علم نجوم نیز بوده‌اند و با مراجعه و استناد به آثار مهم نجومی، چندی و چیستی و رنگ آسمان‌ها را بررسی کرده و روشن کرده‌ایم که در شعر این سه تن، با در نظر گرفتن خاستگاه‌های اندیشگانی و دینی و فرهنگی، می‌توان طبقات افلاک را از چهار فلک تا نه فلک در نظر گرفت. همچنین روشن کرده‌ایم که در شعر این سه، جنس آسمان از آب، بخار، دود، شیشه و بعضی فلزات دیگر معرفی شده است و آن‌ها آسمان را گاه با رنگ‌های متفاوتی چون سبز، فیروزه‌ای، نیلوفری، کبود، لاجوردی و...، و گاه با رنگ اشیایی چون مینا، آینه و پارچۀ پرنیان توصیف کرده‌اند.