شعرا و عرفا و ادبای زبان و ادبیات فارسی هر یک بنا به شیوه فکری خود، به طریقی از آداب از نظر عرفان، سخن پردازی کرده اند.در این میان ،دیدگاه عرفانی و معنوی به قیام عاشورا و شهدای گرانقدر عاشورایی،یک حرکت معنوی بزرگ را می تواند به ارمغان بیاورد. بررسی دیدگاه اهل عرفان و معرفت به جهان هستی و جان باختن در راه محبوب ازلی، تطبیق قیام عاشورا با این نوع فنا شدن عاشقانه در معشوق و آنگاه بازتاب عرفانی آن قیام در مجموعه‌های شعری از دیرباز در میان شاعران اهل بیت عصمت و طهارت(عم) رواج داشته است. عابد تبریزی هم یکی از این قبیل شاعران عارف و محبّ اهل بیت(عم) می باشد که در نخستین مجموعه شعری عاشورایی اش یعنی ماه در محاق، با آوردن واژگان و اصطاحات عرفانی نظیر: انس،تجلّی،حضور،شوق،شهود و... به طور گسترده ای به بیان جلوه های عرفانی قیام عاشورا پرداخته است.در مجموع نتیجه گیری می شود که عابد تبریزی با نگاه عمیق و عرفانی به صحنه های جانگداز کربلا نگریسته و با حفظ صلابت لفظ و روح حماسی کلام،آتش بر دل و جان آدمی زده و چنان ذرّات عالم را به تماشای صحنه های خلق کرده خویش دعوت می کند که روح انسان را تسخیر و به عالم معنی سیر می دهد و پرده از اسرار حقیقت می گشاید.این مقاله به روش کتابخانه ای و فیش برداری از کتاب ها و به شیوه تحلیلی و توصیفی تهیه شده است.