هدف از این تحقیق شناسایی و اولویت بندی موانع درآمد زایی در مجموعه ورزشی های شهرستان بوکان بود که این تحقیق از نوع ترکیبی کمی-کیفی و از نظر ماهیت کاربردی بود. جامعه بخش کیفی شامل مدیران تربیت بدنی و ورزش شهرستان بوکان بودند که 12 نفر به روش نمونه گیری گلوله برفی متجانس تا رسیدن به اشباع نظری بعنوان نمونه انتخاب شدند و جامعه آماری بخش کمی شامل کارکنان و مدیران اماکن ورزشی شهرستان بوکان که تعداد آنها 150 نفر می باشد که به روش جدول مورگان تعداد 110 نفر به روش تصادفی بعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختار یافته بود که اعتماد و اعتبار آن به روش گوبا و لینکلن (2000) که شامل چهار معیار اعتبار، انتقال پذیری، اطمینان پذیری و تایید پذیری می‌باشد صحت سنجی شد. ابزار بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 35 گویه بر اساس بخش کیفی می باشد که برای تعیین وزن و رتبه بندی روش ها مورد استفاده قرار گرفت. روایی سازه به روش معادلات ساختاری و پایایی با آلفای کرونباخ تعیین شد. جهت تبیین عوامل از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی و جهت رتبه بندی عوامل از آزمون فریدمن و در بخش کیفی به شیوه کدگذاری سیستماتیک(کدباز، محوری و گزینشی) تحلیل ها انجام شد. یافته هاشنا داد که از منابع کتابخانه ای پیشینه تحقیق و نظرات خبرگان نهایتا 6 عامل در قالب 35 مولفه بعنوان موانع درامدزایی مجموعه های ورزشی تعیین شدند که با توجه به یافته های آزمون فریدمن به ترتیب موانع درآمد زایی در مجموعه ورزشی های شهرستان بوکان شامل موانع مرتبط با عوامل سازمانی(رتبه یک)، عوامل بازاریابی (رتبه دوم)، عوامل مدیریتی (رتبه سوم)، قوانین و مقررات (رتبه چهارم) ، تجهیزات و امکانات (رتبه پنجم) و عوامل خدماتی (رتبه ششم) می‌باشند. نهایتا نتایج این پژوهش یک چهارچوبی برای موانع درامدزایی در مجموعه های ورزشی ارائه داده که با مهندسی معکوس ان می توان درامدزایی و سودآوری این اماکن را بهبود بخشید.