هدف: یکی از عوامل به وجود آورنده‌ی تاخیر مهارت‌های رشدی، اختلال هماهنگی رشدی-حرکتی است. به‌طوراجمالی می‌توان گفت؛ روش آموزشی مونته‌سوری روشی مبتنی بر پایه یادگیری از طریق بازی به شکلی متفاوت از روش سنتی است. مونته‌سوری می‌کوشید تا با روش‌های نوین خود کودکانی مستقل به ثمر برساند. هدف از این مقاله بررسی اینکه کدام روش تدریس بر تبحر مهارت‌های هماهنگی حرکتی کودکان بهتر است؟ روش مونته‌سوری یا روش معلم محور
مواد و روش: تحقیق حاضر از نوع کاربردی و علی مقایسه‌ای با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل 30 نفر از دانش‌آموزان پایه دوم و سوم دبستان پسرانه 8و9 ساله شهر تبریز است که با دو روش تدریس متفاوت به دو گروه 15 نفره: 1-گروه آموزشی مونته‌سوری به عنوان گروه تجربی و 2- گروه اموزشی معلم محور(سنتی) به عنوان گروه کنترل تقسیم شدند. گروه‌ها به مدت دو ماه و طی 24 جلسه مورد بررسی فعالیت‌های هماهنگی اندام‌ها قرار گرفتند. جهت بررسی تفاوت‌های بین دو گروه تجربی و کنترل از آزمون اوزرتسکی استفاده شد.
یافته‌ها:یافته‌های این تحقیق نشان داد که با برنامه‌ریزی اموزش مونته‌سوری و فراهم‌سازی محیط غنی و سازگار با کودک می‌توان تاثیر معنی‌داری بر توانایی مهارت هماهنگی حرکتی گذاشت.
بحث و نتیجه گیری: پژوهش این تحقیق با نرم افزار SPSS و روش تی مستقل با سطح معنی‌داری05/0 انجام گرفت. این پژوهش با مقدار تی 52/4 با درجه ازادی 28 و سطح معناداری 0001/0 و با مقادیر میانگین گروه اول 06/27 و گروه دوم 40/9 نشان داد که گروه مونته‌سوری می‌تواند بر روی هماهنگی حرکتی تاثیر مثبت بگذارد. نتایج تحقیق نشان داد کودکان با روش مونته‌سوری نسبت به کودکان با روش آموزشی سنتی در تغییر توجه و فعالیت های بازداری که از اجزاء کارکرد اجرایی هستند؛ نتایج خوبی از خود نشان دادند.