یکی از مهم‌ترین جریان‌های آوانگارد و پیشرو شعر فارسی در دهه‌ی چهل شمسی، جریان «شعر دیگر» بود. گروهی از شاعران جوان از جمله، بیژن الهی، بهرام اردبیلی، پرویز اسلام‌پور، هوشنگ چالنگی، هوشنگ آزادی‌ور و ... در دو دفتر اول و دوم شعر دیگر، گرد هم آمدند تا با نوشتن اشعاری دیگرگونه نسبت به شعرهای بدنه‌ی‌ آن روز جامعه‌ی ادبی واکنش نشان دهند و توأمان از جریانی آوانگارد در شعر فارسی رونمایی کنند. این دو دفتر که به ترتیب در مهر ماه 1347 و اردیبهشت 1349 منتشر شد، مهم‌ترین خاستگاه تحقیقی، برای بررسی این جریان است. توجه ویژه این شاعران، به دوگانه‌ی ادبیاتِ پیشرو غرب و ادبیات کهن فارسی بود و در مورد آخر بیش از همه عرفان ایرانی-اسلامی را مورد مداقه قرار دادند. این اهتمام، به اشکال مختلف، از جمله ترجمانی از اشعار شاعران تراز اول غربی، و همین‌طور برگردان اشعار عرفایی نظیر حلاج و غوررسی آثار منثور متصوفه بروز یافت.«شعر دیگر» بنا به دوگانه‌ی مزبور، یکی از نمونه‌های درخور برای بررسی جریان‌های پیشرویی در ادبیات است که نظر به دو سوی غرب و سنتِ فارسی داشته است.